»_بهترین خودمان باشیم ! در همه ی مقاطع زندگی ، همیشه جمعی بوده که ما عضوش بودیم و یک ارائه یکسان به همه ی آن جمع ،انجام شده است . دانشگاه ، محیط های آموزشی ، فرصت های یادگیری مهارت ، کتابها ! اما اتفاقی که رخ می دهد این است که قرار است چند نفر همسطح ما و با میزان آگاهی و تخصص و تجربه ما وجود داشته باشد ؟ من یک کتاب را یک بار می خوانم ، شما دو بار خوانده و دو کتاب هم موضوع آنرا می خوانید و شاید دیگری تمام کتابها و مقالات موجود در بخش رفرنس کتاب را هم می خواند . من یک روز برای تبلیغ کردن یا برنامه ریزی کاری صرف می کنم ، شما چند روز و دیگری شاید بیشتر از ما . آنچه دستمزد تلاش است نکته این مطلب نیست ، بلکه آنچه دیگران انجام نمی دهند (یا بهتر بگویم ، توان و حوصله انجام ندارند ) چیست ؟ چرا که تفاوت بین برترین ها در انجام دادن حجم این موارد است که دیگران حوصله و توان انجامش را ندارند ! و تفاوت نفرات بعدی با نفرات برتر انجام ندادن این موارد است . مهران محمدی

»_ نادان بودن ، گاه دانایی است ! عامه بودن ، گاه هوشمندی است ! وقتی بیشتر بدانید و حالا بخواهید حتی دانسته ها را تجربه کنید با قشر زیادی از جامعه مواجه خواهید شد که گاه کلمات را درک نمی کنند چه رسد به نگرش ! پس سعی می کنید آنرا منتشر کنید ، بالاجبار تلاش می کنید که آنها را بگویید ، تبدیل به دیوانه ای حراف خواهید شد ! اینجاست که تبدیل به دانایانی خاص که کسی ترجیح نمی دهد شما را بپذیرد چرا که "هراس از تغییر خود" از "حقیقت" هم قوی تر است . گوشه گیر خواهید شد و یک آدم اشتباه خواهید شد در جمع یاران و اغیار ! خیلی غر زدم و منفی نگاه کردم خواستم بگویم غالب مخاطبان ، مشتریان و ... قرار نیست و حق دارند که ارائه شما را نفهمند و نخواهند ! این نه اشتباه آنهاست و نه شما چیز بدی ارائه می دهید ! این تغییر فازی است که فکر می کنیم سریع هم می تواند رخ دهد ! این هنر شماست که این مسیر را از طبقه زیر زمین به پنت هاوس خودتان ببرید ، تحمل نور خورشید برای کسی که سالهاست در زیر زمین خوابیده بوده زننده است ، کور می شود ! آدم کور ، نور را هم نمی فهمد ، برایش درد آور است . مهران محمدی